Bi yaprak düştü önce.
Sonra bi yaprak daha, birbiri ardına.
Bikaç damla gözyaşı düştü; adına yağmur dediler.
Yağdıkça yağdı, durmadı. Etraf ıslandı; şeyler ıslandı, insan
ıslandı.
Adına sonbahar dediler.
Son yaprağa kadar hepsi düşer dediler. Hava soğur, insan ıslanır
dediler.
Son yaprak düştü, insan üşüdü, insan ıslandı.
İnsan ağladı. Gökyüzü ağladı. Yapraklar ağladı.
İnsan sonbaharın sessizliğine ağladı; sensizliğine ağladı.
İnsan gün geldi düşen yaprağa bile ağladı.
Kış geldi, yaz geldi; seneler gitti geldi.
Sonbahar hep son bahardı, sen hep aynı son bahardın.
'Joyeux automne'
